วิธีอยู่กับคนที่เราไม่ชอบ โดย ท่าน ว วชิรเมธี

รู้ไหมว่า...เรามีเวลาอยู่ในโลกนี้คนละกี่ปี 
ชีวิตนั้นสั้นยิ่งกว่าหยดน้ำค้างเสียอีก 
จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่มีใครรู้ล่วงหน้า 

ถ้าเราใช้เวลาอันแสนสั้นนี้ไปมัวหลับ ๆ ตื่น ๆ 
อยู่ในความรัก โลภ โกรธ หลง 
หมั่นไส้คนนั้น ปลาบปลื้มคนนี้ 
ริษยาเจ้านาย ใส่ไคล้ลูกน้อง 
ปกป้องภาพลักษณ์ (อัตตา) กด (หัว) 
คนรุ่นใหม่หลงใหลเปลือกของชีวิต โดยลืมไปเลยว่า 
อะไร คือ สิ่งที่ตนควรทำอย่างแท้จริง 
คิดดูเถิดว่าเราจะขาดทุนขนาดไหน 

ท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ เขียนบทกวีไว้ว่า 
“น้ำไหลอายุขัยก็ไหลล่วง 
ใบไม้ร่วงชีพก็ร้างอย่างความฝัน 
ฆ่าชีวา คือ พร่าค่าคืนวัน จะกำนัลโลกนี้มีงานใด” 

คนเราไม่ควรพร่าเวลาอันสูงค่าด้วยการปล่อยตัวปล่อยใจ 
ให้ตกเป็นทาสของความชอบ ความชัง มากนัก 

เพราะถ้าเราวิ่งตามกิเลส 
กิเลสก็พาเราวิ่งทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ต่อไปไม่รู้จบ 
กิเลสไม่เคยเหนื่อย 
แต่ใจคนเราสิจะเหนื่อยหนักหนาสาหัสไม่รู้กี่เท่า 

ควรคิดเสียใหม่ว่าเราไม่ได้เกิดมา 
เพื่อที่จะชอบ หรือไม่ชอบใคร 
หรือเพื่อที่จะให้ใครมาชอบ หรือมาชัง 

แต่เราเกิดมาสู่โลกนี้ 
เพื่อทำในสิ่งที่ดีที่สุดที่มนุษย์คนหนึ่งควรจะทำ 
เอาเวลาที่รู้สึกแย่ ๆ กับคนอื่นนั้น 
หันกลับมามองตัวเองดีกว่า 
ชีวิตนี้เรามีอะไรบ้างที่เป็นแก่นสาร 

มีงานอะไรบ้างที่เราควรทำ 
นอกจากนั้นก็ควรมองกว้างออกไปอีกว่า 
เราได้ทำอะไรไว้ให้แก่โลกบ้างแล้วหรือยัง 

คนทุกคนนั้นต่างก็มีดีมีเสียอยู่ในตัวเอง 
ถ้าเราเลือกมองแต่ด้านเสียของเขา 
จิตใจของเราก็เร่าร้อน หม่นไหม้ 
เวลาที่เสียไปเพราะมัวแต่สนใจด้านไม่ดีของคนอื่น 
ก็เป็นเวลาที่ถูกใช้ไปอย่างไร้ค่า 

บางที คนที่เราลอบมอง ลอบรู้สึกไม่ดีกับเขานั้น 
เขาไม่เคยรู้สึกอะไร ไปด้วยกันกับเราเลย 
เราเผาตัวเราเองอยู่ฝ่ายเดียว 
ด้วยความหงุดหงิด ขัดเคืองและอารมณ์เสีย 
วันแล้ววันเล่า สภาพจิตใจแบบนี้ 
ไม่เคยทำให้ใครมีคุณภาพชีวิตดีขึ้นมาได้เลย 

ลองเปลี่ยนวิธีคิด วิธีมองโลกเสียใหม่ดีกว่า 
คิดเสียว่าคนเราไม่มีใครดีพร้อม 
หรือเลวไม่มีที่ติไปเสียทั้งหมดหรอก 

**เราอยู่ในโลกกันคนละไม่กี่ปี 
ประเดี๋ยวเดียวก็จะล้มหายตายจากกันไปหมดแล้ว 
มาเสียเวลากับเรื่องไร้สาระทำไม 
อะไรที่ควรทำก็รีบทำเถิดปล่อยวางเสียบ้าง 
ความโกรธความเกลียดนั้น ละวางบ้างก็ดี** 

โดย ท่าน ว วชิรเมธี