หากย้อนมองดูในประวัติศาสตร์แล้ว คำว่า ส.ค.ส. เริ่มถูกเรียกครั้งแรกในสมัยรัชกาลที่ 5
โดยในสมัยนั้น นิยมส่งส.ค.ส. ให้แก่กันในช่วงเดือนเมษายนซึ่งเป็นช่วงเดือนปีใหม่ของไทย
ก่อนที่จะถูกเปลี่ยนให้มาส่งในช่วงเดือนธันวาคม – มกราคมซึ่งเป็นวันปีใหม่สากล ใน ค.ศ. 2483
ในต่างประเทศนั้น การส่งการ์ดอวยพรให้กันเริ่มมีมาตั้งแต่ราวๆ 200 ปีที่แล้ว
โดยอยู่ในรูปแบบของ “บัตรเยี่ยม” ซึ่งเป็นกระดาษมีขนาดเท่าไพ่
ใช้เขียนข้อความเพื่อเยี่ยมเยียนกัน
บัตรอวยพรที่เก่าแก่ที่สุดของไทยนั้น น่าจะอยู่ในสมัยรัชกาลที่ 4
ซึ่งพระองค์ทรงติดต่อกับชาวต่างชาติและได้รับเอาธรรมเนียมการส่งบัตรอวยพรเข้ามา
รัชกาลที่ 4 ทรงโปรดเกล้าฯ ให้ทำบัตรอวยพรขึ้น
เพื่อพระราชทานแก่คณะทูตานุทูต ข้าราชบริพาร และมิตรสหายชาวต่างประเทศ
เนื่องในวาระวันขึ้นปีใหม่สากล 1 มกราคม ค.ศ. 1866
โดยมีหลักฐานเป็นสำเนาคำพระราชทานพรขึ้นปีใหม่
ในพระบาทสมเด็จประเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 4
ปรากฎอยู่ใน น.ส.พ. The Bangkok Recorder ของหมอบรัดเลย์
ฉบับวันที่ 13 มกราคม ค.ศ. 1866
จึงถือเป็นหลักฐานการส่งบัตรอวยพรชิ้นแรกๆ ของไทย
ต่อมามีผู้พบบัตรอวยพรนี้ในร้าน Maggs Bros
ร้านหนังสือเก่าแก่ ใจกลางกรุงลอนดอนและซื้อกลับมาสู่แผ่นดินไทยอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ทุกวันนี้ธรรมเนียมการส่งบัตรอวยพร หรือ ส.ค.ส.ให้แก่กัน
ไม่ว่าจะในวันปีใหม่ หรือวันสำคัญอื่นๆ เช่นวันเกิด วันวาเลนไทน์ ฯลฯ
ก็เป็นเหมือนธรรมเนียมปฏิบัติที่คนไทยคุ้นเคยกันแล้ว
แม้รูปแบบของบัตรอวยพรจะเปลี่ยนไปตามยุคสมัย
แต่คุณค่าที่ปรากฏขึ้นจากความปรารถนาดีต่อกันนั้นไม่เคยเปลี่ยนไปเลย