เรามักจะคิดแล้วคิดอีก โดยดูจากอะไรหลาย ๆ อย่าง ทั้งบรรยากาศระหว่างทาง ความยากง่ายในการปีน และลักษณะของตีนเขา ว่ามันจะเป็นยอดเขาที่เรานั้นหลงใหลจริงหรือป่าว เราคิดอยู่นาน ไม่มีคำตอบของคำถามที่เราตั้งขึ้น เราจึงตัดสินใจเดินขึ้นเขาลูกนั้น ลูกที่น่าหลงใหลลูกหนึ่ง... มีต้นไม้ระหว่างทางพร้อมกับแสงแดดสาดส่องตัดกับใบไม้ของต้นไม้ใหญ่ มีดอกไม้หลากหลายสี ดูอบอุ่น และน่าค้นหาเป็นอย่างมาก
ผ่านไปราว 5 วัน เรากำลังเดินขึ้นไปเรื่อย ๆ ในระหว่างทาง เราฉุกคิดขึ้นมาว่า ภูเขาลูกนี้อาจไม่ใช่ภูเขาที่เราหลงใหลอีกต่อไป ถ้าไม่อยากเสียเวลาเราควรเดินลงเขา แล้วหาทางเดินขึ้นเขาลูกอื่น เราเริ่มไม่สบายใจ และตั้งคำถามหาคำตอบ... “มันจะใช่ไหมวะ ยอดเขาของเขาลูกนี้”
นกพิราบเผอิญผ่านมาได้ยินคำถามของเรา และถามเรากลับว่า..
“นายยังมีความสุข และสนุกกับมันอยู่หรือป่าวหล่ะ ถ้ายังมีความสุข ก็เดินต่อไป ถ้าวันไหนไม่สนุกหรือไม่มีความสุขก็ค่อยเลิกเดิน แล้วไปตามหายอดเขาอื่น ”
เราจึงตอบกลับไปทันทีว่า “แล้วเราจะแน่ใจได้อย่างไร ว่ายอดเขายอดนี้เป็นยอดเขาที่ฉันหลงใหล”
นกพิราบยิ้มและบอกเราว่า “นายไม่มีทางรู้หรอก ว่ายอดเขาข้างหน้าจะใช่สิ่งที่นายตามหารึเปล่า ไม่ว่าจะเป็นยอดเขาลูกไหน ๆ เมื่อนายยังอยู่ตีนเขา”
หากเรากำลังตัดสินใจว่าจะทำอะไรซักอย่าง
ให้เรานึกถึงนักเดินเขา
ขอบคุณภาพปก : Pixabay